viernes, 11 de mayo de 2007

Donosti un paraiso con un ángel más

5 comentarios:

Anónimo dijo...

weno cristian avui no tinc gaire tems.. per dirte que sempre testimarem i kuasi cada dia entro a la teva pagina web..i miro tots els videos son increibles de veure les coses k vas fe i k feras per
tu akets recors deuen se inoblidables weno cristian k tingis sort i salut fins aviat

testimu i testimerem sempre!!!!

fins un altre

albert darnes forcadell

Anónimo dijo...

M'encanta el video. Nos lo passamos muy bien. Gràcias Alberto, Ainhoa i Andrea por un día tan maravilloso. Os quiero.

Anónimo dijo...

Qué maravilla!!

La verdad es que pasamos un día muy bonito en vuestra compañía!! Todavía me acuerdo de cómo te tiraste a aquel plato de bravas que nos sacaron a medidodía... y tenías que compartirlo con tu tío Alberto que lo esperaba casi con más ganas que tú!! En algo sí que os parecéis!!

... y luego al funicular!! por supuesto no había que ir sentados como el resto del personal... con medio cuerpo fuera de la cabina se ve el paisaje mucho más cerca ¡aunque a la menor los postes te vuelen la nariz!! Pero bueno... tú eres así y supongo que no cambiarás nuncas!!

A todo esto, casualidades de la vida, te estamos escribiendo desde el Donibane de Pamplona, el bar de Jorge, con quien cenamos ese mismo día en Berbinzana y ¡cómo no! nos está recordando cómo te comiste el chuletónnnnnnn!!!! otra vez te recordamos por la comida!!

Espero que allá donde estás, y donde pronto nos veremos todos, no revoluciones al personal!!! y no te comas tú TODOOOOOOO!!
Enhorabuena por esos padres tan maravillosos que tienes!!!
UN BESAZO, UN ABRAZO Y HASTA PRONTO!!

TU TIO ALBERTO Y AINHOA QUE TE QUIEREN Y NO TE OLVIDAN

P.L. A ver si nos echas una mano con los preparativos de la boda, ¡que como siempre escaqueándote, getón!! (esto lo dice tu tío)

Miquel i Imma dijo...

Alberto, ainhoa, Jorge un abrazo de Miquel y Imma

Gracias por dejarles ver a los gorrones de mis CUÑAOS la web

Anónimo dijo...

Hola parejica:

soy Jorge y acaban de dejar el ordenador la pareja americana. Aprovecho para mandaos un fortísimo abrazo y un millón de besos. Sois una pareja que me encanta, y que sepáis que lo que habéis hecho con esta página es cojonudo.

Ahora estoy currando, hasta cerrar, pero es muy llevadero, ya que la gente que viene es gente de puta madre. Muchos días viene "torombolo" a última hora, me echa una mano, me barre el bar y charlamos de mil cosas; entre éstas, hay un tema común todos los días y es lo bueno y la suerte que tiene Alberto por ser familia y yo de haberos conocido.

Os deseo lo mejor y por favor, nunca dejéis de venir a vernos; nosotros siempre que podamos estaremos dando el "coñazo" por Olot, Rosas o donde pinte.

Un abracísimo para los dos.

Gracias....y no cambiés nunca.

Jorge